Σήμερα, οι καρδιές μας πλημμυρίζουν από ευλάβεια καθώς στρέφουμε το βλέμμα μας προς την Παναγία μας, την Μυρτιδιώτισσα. Η μορφή της, αγαπημένη και σεβαστή, δεν είναι απλώς μια ιστορία από το μακρινό παρελθόν των Κυθήρων, αλλά μια ζωντανή πηγή πίστης και ελπίδας που εξακολουθεί να ρέει στις ψυχές των πιστών.Η παράδοση της εύρεσης της θαυματουργής εικόνας μας μεταφέρει στον 13ο αιώνα, σε μια απομακρυσμένη, ίσως και αφιλόξενη, κοιλάδα των Κυθήρων, γεμάτη με μυρτιές. Εκεί, ένας ταπεινός βοσκός, μακριά από τον θόρυβο του κόσμου, βίωσε ένα όραμα, μια θεϊκή αποκάλυψη. Η Παναγία η ίδια του υπέδειξε το σημείο όπου θα έβρισκε την εικόνα Της.

Αυτό το γεγονός, αγαπητοί μου, κρύβει ένα βαθύτατο μήνυμα για τον καθένα μας. Ο βοσκός ζούσε στην ερημία της φύσης, μια ερημία που συχνά καθρεφτίζεται και στην ερημία της δικής μας ψυχής. Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μας που νιώθουμε απομονωμένοι, μόνοι, χαμένοι μέσα στις έγνοιες, τις δοκιμασίες, τις απογοητεύσεις. Ο κόσμος γύρω μας μοιάζει αδιάφορος, σκληρός, και εμείς αναζητούμε απεγνωσμένα ένα σημάδι, μια διέξοδο, μια νότα ελπίδας.Και όμως, ακριβώς σε αυτή την «έρημο», η Θεοτόκος επέλεξε να αποκαλυφθεί. Δεν την βρήκε ο βοσκός σε μεγαλοπρεπή ναό, ούτε σε κάποια περίβλεπτη πόλη, ούτε σε κάποιο κέντρο εξουσίας. Την βρήκε ανάμεσα σε ταπεινές μυρτιές, που με την απλότητα, την ευωδία και το πράσινο χρώμα τους, συμβολίζουν την αγνότητα, την αναγέννηση και την αιώνια ζωή. Η εύρεση της εικόνας της Μυρτιδιώτισσας μάς υπενθυμίζει ότι η Χάρις του Θεού δεν αναζητά πάντα τα φανερά και τα λαμπρά, αλλά συχνά αποκαλύπτεται στις πιο απροσδόκητες στιγμές και στα πιο ταπεινά μέρη της ζωής μας, εκεί που η ψυχή είναι πιο δεκτική.

Το θαύμα δεν σταμάτησε στην εύρεση. Η παράδοση λέει ότι ο βοσκός πήρε την εικόνα στο σπίτι του, αλλά αυτή επέστρεφε ξανά και ξανά στον τόπο της εύρεσής της. Τρεις φορές το ίδιο συμβάν. Τι σημαίνει αυτό για εμάς; Δεν είναι μια απλή επανάληψη, αλλά ένα δυνατό μήνυμα, ένα κάλεσμα: το θέλημα της Παναγίας ήταν να μείνει εκεί, στο σημείο της αποκάλυψής της, και να γίνει εκεί ο τόπος λατρείας Της. Αυτό μας καλεί κι εμάς:

• Να επιστρέφουμε στην πηγή της πίστης μας: Να μη λησμονούμε τις ρίζες μας, τις αρχές που μας δόθηκαν, την αλήθεια του Ευαγγελίου. Όσο κι αν απομακρυνθούμε, η Χάρις της Παναγίας μας περιμένει να επιστρέψουμε, να αναζητήσουμε την παρηγοριά της εκεί που η καρδιά μας πρωτογνώρισε την αγάπη του Θεού.

• Να αναζητούμε την ταπεινότητα: Η Παναγία, η Κυρία των Αγγέλων, επέλεξε τις μυρτιές, το ταπεινό περιβάλλον, για την αποκάλυψή Της. Μας διδάσκει ότι η αληθινή πνευματικότητα δεν βρίσκεται στα μεγαλεία, αλλά στην ταπεινή καρδιά, την ανοιχτή στην αγάπη και στην υπακοή.

• Να οικοδομήσουμε τον «εσωτερικό ναό»: Η Παναγία επέστρεφε στον τόπο της. Μας καλεί να οικοδομήσουμε μέσα μας, στην καρδιά μας, έναν «μικρό ναό», όπου η εικόνα της πίστης μας θα κατοικεί αμετακίνητη. Έτσι, οπουδήποτε κι αν βρεθούμε, η παρουσία Της θα μας συνοδεύει, προστατεύοντας και φωτίζοντας τον βίο μας.

Τα θαύματα που συνδέονται με την Παναγία τη Μυρτιδιώτισσα, όπως η θεραπεία του παράλυτου Θεόδωρου Κουμπριανού, απόγονου του βοσκού, αποτελούν ζωντανές μαρτυρίες της δύναμης της πίστης και της αδιάκοπης μεσιτείας της στον Υιό της, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ο Θεόδωρος, με ακλόνητη πίστη, ζήτησε να τον μεταφέρουν στην εικόνα Της. Εκεί, η φωνή της Παναγίας τον κάλεσε να σηκωθεί και να τρέξει, και αμέσως θεραπεύτηκε, σηκώθηκε και περπάτησε.

Αυτό το θαύμα μάς δείχνει ότι η Παναγία δεν είναι μια απρόσιτη Θεότητα, αλλά μια στοργική Μητέρα που ακούει τις προσευχές μας, όσο αδύναμοι και αν νιώθουμε. Η πίστη του Θεόδωρου έγινε το όχημα για τη θεραπεία του. Έτσι και η δική μας πίστη, όση κι αν είναι, μπορεί να φέρει τη Χάρη του Θεού στη ζωή μας, να θεραπεύσει πληγές σωματικές και ψυχικές, να μας δώσει δύναμη να σηκωθούμε όταν πέφτουμε.

Ας θυμηθούμε και τη λύση της ανομβρίας στα Κύθηρα, όταν η Παναγία, μετά από δέηση των κατοίκων, έστειλε τη βροχή. Πόσες φορές η ψυχή μας είναι «ξηραμένη» από την αμαρτία, την αδιαφορία, την έλλειψη αγάπης; Η Παναγία, ως πηγή ζωής, μπορεί να φέρει την πνευματική «βροχή» στην ξηραμένη γη της ψυχής μας, να αναζωογονήσει την ελπίδα μας, να ανθίσει την αγάπη και την καλοσύνη.

Αγαπητοί μου, ας στρέψουμε σήμερα, με όλη μας την καρδιά, το βλέμμα μας προς την Παναγία τη Μυρτιδιώτισσα. Ας την παρακαλέσουμε να φωτίσει τις ερημιές της ψυχής μας, να μας δώσει δύναμη να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες μας, να μας οδηγήσει στον Υιό της. Ας την ευχαριστήσουμε για την άπειρη αγάπη Της, για την προστασία Της, για την παρηγοριά που μας χαρίζει σε κάθε στιγμή της ζωής μας.

Η ευωδία των μυρτιών ας πλημμυρίσει τις καρδιές μας, υπενθυμίζοντάς μας την αγνότητα και την πίστη. Και η εικόνα της Παναγίας, που βρέθηκε σε εκείνη την ταπεινή κοιλάδα, ας γίνει το φως που οδηγεί τα βήματά μας στην πορεία προς τη Βασιλεία των Ουρανών, με την ευχή να αποκτήσουμε κι εμείς μια καρδιά ευωδιαστή, όπως οι μυρτιές, γεμάτη από την Χάρη και την αγάπη του Θεού.

Δ.