Το φρέαρ του Ιακώβ στο όποιο κάθησε τις μεσημβρινές ώρες της ημέρας εκείνης, ο Ιησούς Χριστός κουρασμένος από την οδοιπορία, βρισκόταν πλησίον της παλαιοτάτης πόλεως Συχέμ, στους πρόποδες του ορούς Γαριζίν. Το έτος 721 π.Χ. ο βασιλέας των Ασσυρίων Σαλμανάσαρ αιχμαλώτισε τις δέκα φυλές του Ισραήλ που κατοικούσαν την περιοχή, (οι άλλες δυο φυλές αποτελούσαν το νότιο βασίλειο) και τις μετέφερε στη Βαβυλωνία και Μηδία. Και παίρνοντας ειδωλολάτρες από εκεί τους εγκατέστησε στη Σαμάρεια. Αυτά τα μεταφερθέντα έθνη διδάχθηκαν και την ιουδαϊκή πίστη, πίστευσαν στον αληθινό Θεό, αλλά λάτρευαν και τα είδωλα. Δέχονταν μόνο την Πεντάτευχο του Μωϋσέως και θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους του Αβραάμ και του Ιακώβ. Αυτούς λοιπόν που ιουδάϊζαν και συγχρόνως ειδωλολατρούσαν, οι Ιουδαίοι τους ονόμαζαν Σαμαρείτες και γι' αυτό τους αποστρέφονταν ως εθνικούς και αλλοφύλους. Δεν είχαν καμία επικοινωνία μαζί τους και εξ αιτίας αυτού του γεγονότος είχε καθιερωθεί να λέγεται το περίφημο «ου συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις». Αυτός είναι ο λόγος για τον όποιο σε πολλά σημεία της ευαγγελικής ιστορίας αναφέρεται περιφρονητικά το όνομα Σαμαρείτης.
Πριν κτισθεί η Σαμάρεια η Συχέμ εχρημάτισε και Μητρόπολη του βασιλείου των δέκα φυλών. Επειδή όμως ο λαός της περιοχής εστράφη στην ειδωλολατρία οι Ιουδαίοι μετονόμασαν την πόλη τους σε Σιχάρ, που σημαίνει μέθη ή σκοτάδι. Το 1887 π.Χ. περίπου ο Ιακώβ επιστρέφοντας από τη Μεσοποταμία, αγόρασε έξω από την πόλη αυτή ένα υποστατικό όπου υπήρχε και πηγάδι, σωζόμενο μέχρι τις ήμερες του Χριστού, το λεγόμενο φρέαρ του Ιακώβ.
Σ' αυτό το φρέαρ ο Ιησούς περίμενε τη Σαμαρείτιδα -με την οποία διεξοδικά, παράδοξα και αποκαλυπτικά συνομίλησε και εζήτησε νερό, «ο εν ύδασι την γην κρεμάσας», διότι ήθελε να ελκύσει αυτήν που καταδίωκε ο διάβολος και να την ποτίσει με το ύδωρ της ζωής. Και τότε, αφού αυτή ακούσε τις αποκαλύψεις του Χριστού για τη ζωή της, με αποτέλεσμα να συνειδητοποιήσει το βάρος και τις συνέπειες της αμαρτίας της, επίστευσε σ' Αυτόν. Ονομάστηκε Φωτεινή, εκήρυξε το Χριστιανισμό στη Βόρειο Αφρική και Ιταλία, μαρτύρησε στη Ρώμη -επί Νέρωνος- μαζί με τις τέσσερις αδελφές και τα δυο παιδιά της και ανακηρύχθηκε Ισαπόστολος. Αυτά είναι τα θαυμαστά αποτελέσματα της πίστεως!
Γι' αυτό προβάλλεται σ' όλους μας η Μεγαλομάρτυς αυτή και σήμερα -διότι η μνήμη της εορτολογικά τιμάται στις 26 Φεβρουαρίου- τόσο για να την μιμηθούμε, όσο και για να μην ξεχνάμε ότι, όλους μας περιμένει ο Χριστός σε κάποιο «φρέαρ», οπού πρέπει και είθε κάποτε να μας συναντήσει...

I.N Φανερωμένης Χολαργού.