Στα κηρύγματά μας αυτά, αγαπητοί μου χριστιανοί, ερμηνεύουμε την Θεία Λειτουργία. Ω, η Θεία Λειτουργία! Είναι ο ουρανός κάτω στην γη και ανεβάζει εμάς, που είμαστε στην γη, πάνω στον ουρανό! Εδώ στην Θεία Λειτουργία, αγαπητοί μου, κάνουμε ό,τι κάνουν οι άγγελοι πάνω στον ουρανό. Εμείς οι χωματένιοι άνθρωποι με την Θεία Λειτουργία εικονίζουμε τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. Γι΄αυτό και ακούμε τον ύμνο που λέγει: «Οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες».

     Η Θεία Λειτουργία είναι ένα βαθύ πέλαγος, είναι μεγάλος ωκεανός, γιατί έχει βαθιά θεολογικά και πνευματικά νοήματα. Στην ερμηνεία που κάνουμε είμαστε ακόμη στον γιαλό της μεγάλης αυτής θάλασσας. Βρισκόμαστε στο τέλος της Μεγάλης Συναπτής, όπως λέγεται, αυτών δηλαδή των πολλών αιτημάτων που ζητάμε από τον Θεό με το «δεηθώμεν». Και είπαμε στο τελευταίο κήρυγμά μας ότι όλα αυτά τα αιτήματα τελειώνουν με την επίκληση της Παναγίας, λέγοντας ο Ιερεύς: «Της Παναγίας Αχράντου, Υπερευλογημένης, Ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας». Αυτό, αγαπητοί μου χριστιανοί, είναι μια ομολογία της πίστης μας στην Παναγία και εδώ στην Θεία μας Λατρεία με πολλούς ύμνους και τροπάρια και πολλά Θεοτοκία εκφράζουμε την πίστη μας και την αγάπη μας στην Παναγία. Και της λέμε τακτικά:«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». Ας μη χάσουμε, χριστιανοί μου, ποτέ την πίστη μας και την αγάπη μας στην Παναγία!

    Μαζί όμως με την Παναγία μνημονεύουμε και όλους τους αγίους, γιατί λέει ο Ιερέας παρακάτω  «Μετά πάντων των αγίων μνημονεύσαντες…». Ώστε στην Θεία Λειτουργία κάνουμε παρέα με τους Aγίους και με την Παναγία, γιατί η Υπεραγία Θεοτόκος και όλοι οι άγιοι βρίσκονται σε κάθε Θεία Λειτουργία. Θυμάστε που μας έλεγαν οι γονείς μας, όταν ήμασταν μικρά παιδιά, να κάνουμε παρέα με καλούς ανθρώπους; Ναι, όταν χτυπάει η καμπάνα της Εκκλησίας και ερχόμαστε στην Θεία Λειτουργία, πραγματικά, έχουμε συντροφιά και έχουμε δίπλα μας την Παναγία, τους Αγγέλους και όλους τους αγίους. Φανταστείτε, αδελφοί μου, τους αγίους σαν μια μεγάλη φάλαγγα, αναρίθμητη φάλαγγα, που μπροστά είναι η Υπερμάχος Στρατηγός, η Παναγία, και την συνοδεύουν οι Άγγελοι την φάλαγγα αυτή. Αυτή την ιερή παράταξη, αυτή τη θεία παρεμβολή, πρέπει να νοιώθουμε, όταν ακούμε τον Ιερέα να λέει: «Της Παναγίας Αχράντου, Υπερευλογημένης …μετά πάντων των αγίων μνημονεύσαντες». Αυτοί οι άγιοι είναι οι Φίλοι του Θεού και πρέπει να τους τιμάμε, γιατί λέει ο ψαλμωδός «Εγώ πολύ δοξάζω τους φίλους Σου, ω Θεέ». «Εμοί δε λίαν ετιμήθησαν οι φίλοι σου, ο Θεός»! Άμποτε, χριστιανοί μου, άμποτε να αξιωθούμε και εμείς να μπούμε στην ιερή αυτή παράταξη των αγίων, δηλαδή να αγιάσουμε και ΄μεις. Γιατί αυτός είναι ο σκοπός του ανθρώπου: Ν΄ αγιάσει! Εδώ στην Μητρόπολή μας, στο χωριό Νυμφασία της Γορτυνίας, γεννήθηκε ένας μεγάλος εκκλησιαστικός άνδρας, ο καλύτερος μαθητής του αγίου Νεκταρίου στην Ριζάρειο Σχολή, ο μεγάλος πνευματικός πατέρας των Πατρών, ο πατήρ Γερβάσιος Παρασκευόπουλος. Τον έλεγαν τρελό πολλοί Πατρινοί, όταν ζούσε, γιατί τους χτύπαγε τον καρνάβαλο και τα άλλα άνομα έργα τους. Αλλά τώρα πάνε γονατιστοί στον τάφο του να του ζητήσουν την ευχή του και να τον παρακαλέσουν να πρεσβεύει για τις οικογένειές τους. Αυτού, λοιπόν, του πατρός Γερβασίου, από μικρός που ήταν εδώ στην Νυμφασία, έκλινε η καρδιά του στα θεία και όταν τον ρωτούσαν «Τι θα γίνεις, Γιωργάκη, όταν μεγαλώσεις;», αυτός απαντούσε: «Θέλω να με κολλήσουν στον τοίχο»!! Και εννοούσε με αυτό που έλεγε ότι θέλω να γίνω άγιος και να με κάνουν εικόνα στον τοίχο της Εκκλησίας!! Ας διαβάζουμε, χριστιανοί μου, τους βίους των αγίων, για να ζηλέψουμε την πολιτεία τους και να τους μιμούμαστε στην ζωή μας.

      Εκείνη η μεγάλη επίκληση του Ιερέα «Της Παναγίας Αχράντου, Υπερευλογημένης…» καταλήγει σε αυτό το ωραίο: «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Τι ωραίο που είναι αυτό, πάλι, χριστιανοί μου! Αυτό είναι ένα μεγάλο φάρμακο για την ταλαίπωρη ζωή μας. Κάποτε, όταν ήμουν νεαρός, πήγα στο γραφείο ενός ενάρετου και επιφανούς, πράγματι, κληρικού, που καταγόταν από την Καλαμάτα, του μακαριστού πατρός Επιφανίου Θεοδωροπούλου. Και πάνω από το γραφείο του είδα ένα μεγάλο κάδρο που έγραφε: «Η υψίστη φιλοσοφία» και από κάτω έλεγε: «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα»! Πραγματικά, χριστιανοί μου, είναι ύψιστη φιλοσοφία και μεγάλη θεολογία και φάρμακο για την ζωή μας αυτό που ακούμε από τον Ιερέα. Να τι μας λέει: Όλα μας τα προβλήματα και τις αγωνίες μας για τον εαυτό μας και για τους ανθρώπους της οικογένειάς μας, όλα-όλα να τα ακουμπήσουμε στον Χριστό! Αυτό είναι το φάρμακο για το άγχος της ζωής. Γιατί, που αλλού να τα ακουμπήσουμε, χριστιανοί μου, τα προβλήματά μας; Όλοι είναι αδύναμοι, γιατί είναι άνθρωποι, γιατί έχουν και αυτοί προβλήματα. Αλλά φροντίζει για μας ο παντοδύναμος Ιησούς Χριστός και λοιπόν: «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα»!

Ο Γόρτυνος Ιερεμίας