Μα οι καλοί άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι, υποφέ­ρουνε, τυ­ραν­νιούνται. Ναι. Ο σατανάς τους βασανίζει, τους ρί­χνει σε συμ­φορές. Μα έτσι γίνουνται ακόμα πιο καθαροί, σαν το χρυ­σά­­φι που πέφτει στο χωνευτήρι.

    Ζούνε φτωχικά, μακριά από δό­ξες, κρυμμένοι, μα ζούνε αληθινά. Ξέρεις τι θα πει να ζεις αλη­θινά, να μην ζεις βουτηγμένος στην ψευτιά; Αυτό είναι που είπε ο Χριστός: «Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κό­σμο και ζημιωθεί την ψυχή του»;

    Αυτό ο φτωχός, ο παρα­πε­τα­μένος κέρδισε την ψυχή του. Αφού κέρδισε την ψυχή του, τί έχα­σε; Ό,τι έχασε είναι τιποτένια μπροστά σε αυτό που κέρδισε.

Φώτης Κόντογλου, Ευλογημένο Καταφύγιο, εκδ. Ακρίτας