Συντονισμένοι καθὼς εἴμαστε στὴ χριστουγεννιάτικη ἀτμόσφαιρα, ὅλο καὶ φέρνουμε τὴ σκέψη μας στὴ μεγάλη γιορτή. Οἱ συζητήσεις μας περιστρέφονται γύρω ἀπὸ τὰ γεγονότα τῶν Χριστουγέννων. Καὶ ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἔχει σχέση μ’ ὅλα αὐτά. Ἂς τὴ θυμηθοῦμε. Οἱ πρῶτες μέρες μετὰ τὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου μας πέρασαν. Τὰ ὅλα γεγονότα ἦταν ἰδιαίτερα ἀποκαλυπτικά. Ἡ παρουσία τῶν ἀγγέλων, οἱ φωτισμένοι βοσκοί, ἡ ἐπίσκεψη τῶν σοφῶν μάγων… Ὅταν οἱ μάγοι, μετὰ ἀπὸ ὅσα εἶδαν κοντὰ στὸ Χριστό, ἔφυγαν γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν στὴ πατρίδα τους, ἕνας ἄλλος ἄγγελος παρουσιάστηκε καὶ πάλι στὸν Ἰωσὴφ καὶ τοῦ παρήγγειλε: Φύγε μακρυά, στὴν Αἴγυπτο… Γιατὶ ὁ Ἡρώδης θέλει νὰ σκοτώσει τὸν Ἰησοῦ… Κι ὁ Ἰωσήφ, χωρὶς καθυστέρηση, ὑπακούοντας στὴ θεία ἐντολή, παίρνει τὴν Παναγία μας καὶ τὸ μικρὸ Χριστὸ καὶ ξεκινοῦν γιὰ τὸ μακρυνὸ ταξίδι στὴν Αἴγυπτο.

Ὁ Ἡρώδης ποὺ εἶχε ταραχθεῖ στὴν πληροφορία πὼς κάποιος καινούργιος βασιλιὰς γεννήθηκε, ὅταν εἶδε νὰ περνοῦν οἱ μέρες κι οἱ μάγοι νὰ μὴ φαίνονται, κατάλαβε ὅτι «ἐνεπαίχθη», ἀπὸ αὐτούς. Ὅτι τὸν καρόϊδεψαν. Καὶ ἀποφασίζει νὰ ἐνεργήσει δραστικά. Νὰ φονεύσει ὅλα τὰ μικρὰ παιδιὰ «ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω», γιὰ νὰ εἶναι σίγουρος πὼς ἀνάμεσά τους θὰ εἶναι κι ὁ Χριστὸς κι ἔτσι νὰ ἡσυχάσει… Ὁ Ἰωσὴφ ἔμεινε στὴν Αἴγυπτο. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση στὸ Κάϊρο. Καὶ μετὰ ἀπὸ καιρό, ἔρχεται καὶ πάλι ὁ Ἄγγελος Κυρίου, γιὰ νὰ τὸν καλέσει νὰ ἐπιστρέψει. Γιατί «τεθνήκασι πάντες οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου». Κι αὐτὸς συμμορφώνεται ξανὰ μὲ τὴ θεία ἐντολή. Καὶ ὅταν ἐπιστρέφει στὴν περιοχὴ τῆς Ἰουδαίας, καὶ πάλι ἕνας ἄγγελος τοῦ ὑποδεικνύει νὰ μὴ μείνει ἐκεῖ, ἀλλὰ νὰ πάει στὴ Γαλιλαία. Κι ἔτσι ἐγκαταστάθηκε στὴν Ναζαρὲτ ποὺ δὲν εἶχε καὶ ἰδιαίτερα καλὴ φήμη.

Ὁ Θεὸς ἐργάζεται συνέχεια γιὰ τὸ καλό μας. Ἡ θεία Του βουλὴ ἀποκαλυπτόταν συνέχεια στὸν Ἰωσὴφ μὲ θεία μηνύματα. Κάτι παρόμοιο συνέβαινε συχνὰ στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, στοὺς προφῆτες. Ἀλλὰ καὶ μετά, στὴ ζωὴ τῆς πρώτης Ἐκκλησίας βλέπουμε συχνὰ κάτι τέτοιο. Ὁ Θεὸς μᾶς εἰδοποιεῖ καὶ μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὸ καλό μας, τὴ σωτηρία μας, μὲ ποικίλους τρόπους. Μὲ διάφορα γεγονότα, μὲ κάποιες γνωριμίες, μὲ δοκιμασίες, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀνθρώπους Του. Κι ἀκόμα καὶ μὲ ἀγγέλους Του!

Ὁ Ἰωσὴφ ἦταν «δίκαιος». Ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δηλαδή. Μὲ ἁπλὴ καὶ ταπεινὴ καρδιά. Μὲ ἀπέραντη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ καὶ τὸ θέλημά Του. Καὶ συμμορφωνόταν ἀμέσως σὲ κάθε ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Χωρὶς νὰ βάζει ἐρωτηματικά, νὰ ἐξετάζει μὲ τὴ λογική, νὰ σκέπτεται πὼς θὰ γίνει ἔτσι τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Καὶ φυσικὰ καὶ ἀμέτρητοι ἄλλοι ἔκαναν τὸ ἴδιο. Ὅμως ἐμεῖς οἱ σημερινοὶ συχνὰ ἀμφιβάλλουμε. Βάζουμε μπροστὰ τὴ λογικὴ κι ὄχι τὴν πίστη καὶ τὴν ὑπακοὴ στὸ θεῖο θέλημα. Ζητᾶμε νὰ τὰ καταλάβουμε μὲ λογικὰ ἐπιχειρήματα, θέλουμε ἀποδείξεις… Κι αὐτό, γιατί κάπου εἴμαστε κολλημένοι, κάπου εἴμαστε δεμένοι. Καὶ βολευόμαστε σ’ αὐτὴ τὴν κατάστασή μας. . Κι ἔτσι βλέπουμε καὶ σήμερα οἱ πολλοὶ νὰ ζητοῦν ἀποκαλύψεις. Τρέχουν νὰ βροῦν φωτισμένους, διορατικοὺς γεροντάδες. Ψάχνουν νὰ ἐξιχνιάσουν τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν.. νὰ μάθουν τί θὰ γίνει στὸ μέλλον… Καὶ φυσικὰ χωρὶς νὰ κάνουν ὑπακοὴ σ’ ὅσα τοὺς λένε… Κι αὐτά, γιατί δὲν ἔσκυψαν νὰ προσκυνήσουν μὲ ταπεινὴ καρδιὰ καὶ βαθειὰ πίστη τὸ νεογέννητο Χριστό, καὶ νὰ κάνουν κάτι διαφορετικὸ στὴ ζωή τους. Νὰ ἀκολουθήσουν τὸ Χριστό, τὸ Σωτήρα, τὸ Λυτρωτή…

Ἂς ἀποφασίσουμε ἐπὶ τέλους, ἀδελφοί μου, νὰ βαδίσουμε πιὸ σοβαρὰ στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ. Τὸ μήνυμα αὐτῶν τῶν ἡμερῶν εἶναι τὸ «ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν»! Ἔτσι μόνο θὰ ζήσουμε αὐτὴ τὴ λυτρωτικὴ χαρά. Τὴ χαρὰ τῆς σωτηρίας!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ