Σήμερα ἡ Ἐκκλησία θέλει νά μᾶς δώσει νά καταλάβουμε ὅτι ὁ Χριστός, ὡς τέλειος Θεός, εἶναι ὁ Μέγας Δημιουργός τοῦ σύμπαντος. Ἡ δημιουργική ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπό τίς πιό ἔνδοξες στιγμές τῆς παρουσίας Του. Ὁ Θεός δέν δημιουργεῖ οὔτε ἀπό ἀνάγκη οὔτε ἀπό ἀνασφάλεια, ὅπως κάνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Ὁ Θεός δημιουργεῖ ἀπό ἀφόρητη ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη πού ὑπάρχει μεταξύ τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι ἀσίγαστη. Μέσα στίς ἀέναες καί ἐκτός χρόνου ἐκδηλώσεις της ἐκφράζεται δημιουργικά, διότι ἡ Ἁγία Τριάδα δέν μπορεῖ νά κρατήσει τήν ἀγάπη ὡς ἐσωτερική της ὑπόθεση, ἀλλά  Ὁ Χριστός μας, ὡς ὁ ἕνας τῆς Τριάδος Θεός Λόγος, ἔρχεται στόν κόσμο καί γίνεται κατά πάντα ἄνθρωπος, χωρίς νά χάσει τήν ἰδιότητά Του ὡς Δημιουργός. Σήμερα, ὅταν συναντάει τόν ἐκ γενετῆς τυφλό, ὁμολογεῖ πώς ἡ τύφλωση αὐτή δέν προέρχεται ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἁμαρτία, ἀλλά εἶναι ἔργο τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ, γιά νά φανεῖ καί νά δοξασθεῖ τό δημιουργικό Του μεγαλεῖο. Πρέπει νά καταλάβουμε βεβαίως ὅτι ἡ φιλοδοξία τοῦ Χριστοῦ δέν ἦταν νά δημιουργήσει τά μάτια πού δέν τά εἶχε τοποθετήσει ἀπό τήν ἀρχή στό σῶμα τοῦ τυφλοῦ.

Ὁ στόχος Του εἶναι νά μᾶς βοηθήσει νά καταλάβουμε ὅτι ἔρχεται ὡς Θεός – Δημιουργός στόν κόσμο, ὄχι γιά νά φτιάξει χέρια, πόδια, καί μάτια, ἀλλά γιά νά ξαναδημιουργήσει τόν Ἀδάμ. Ἔρχεται στόν κόσμο «τόν Ἀδάμ ἀναπλάσασθαι». Ἡ δημιουργία ἐμπερικλείει μέσα της καί τή θυσία. Κάθε δημιουργός τό γνωρίζει αὐτό. Ὁ Θεός, ὅταν δημιουργοῦσε τόν κόσμο, ἤξερε ἤδη ὅτι τό κορυφαῖο Του δημιούργημα, ὁ ἄνθρωπος, θά αὐτοκαταστρεφόταν. Δέν σκέφτηκε κάποιον τρόπο γιά νά τόν ἐπισκευάσει, διότι αὐτό θά ἔθιγε  τό κύριο συστατικό τοῦ δημιουργήματός Του, πού εἶναι ἡ ἐλευθερία. Ἀλλά μαζί μέ τή δημιουργία σχεδίασε καί τήν ἀναδημιουργία. Πλάθει κατά τέτοιον τρόπο τόν ἄνθρωπο, ὥστε κάποτε νά ἔλθει ἐκεῖνος ὁ μοναδικός ἄνθρωπος, πού μέ τήν ἀπροσμέτρητη ἀρετή του θά δώσει τό κατάλληλο ζυμάρι, γιά νά ξαναπλασθεῖ ἡ ἀνθρωπότητα. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἡ Παναγία, πού χαρίζει τά παρθενικά της αἵματα γιά νά ἀναπλάσει ὁ Θεός τόν καινούριο Ἀδάμ. Ὁ Θεός Λόγος ξαναπλάθει στό δικό Του πρόσωπο τόν καινούριο Ἀδάμ, ἀπαλλαγμένο ἀπό τά λάθη καί τήν ἀμετανοησία τοῦ πρώτου, παίρνοντας τήν ὕλη ἀπό τό σῶμα τῆς Κυρίας Θεοτόκου.

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ καινούριος ἄνθρωπος, χωρίς σφάλματα καί ἁμαρτίες, ἀλλά ταυτόχρονα εἶναι ὁ ἀπ’ αἰώνων Δημιουργός τοῦ Σύμπαντος. Δέν Τόν ἐνδιαφέρει λοιπόν ὅλοι ἐμεῖς νά Τόν βλέπουμε ὡς ἕναν ἀξιοθαύμαστο θαυματοποιό. Τόν ἐνδιαφέρει νά καταλάβουμε ὅτι εἶναι ὁ Δημιουργός Θεός, ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής μας. Σκύβει λοιπόν καί πλάθει τά μάτια τοῦ τυφλοῦ ἀπό λάσπη, τήν ὁποία  ζυμώνει ἀπό τό χῶμα τῆς γῆς καί τό δικό Του σάλιο, γιά νά δείξει τή φροντίδα καί τήν ἀγάπη γιά τό πλάσμα Του. Μέ τόν τρόπο αὐτό δείχνει ὅτι δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας εὐεργέτης, ὅπως τόσοι καί τόσοι ὑπάρχουν πάνω στή γῆ. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ μόνος ἕνας καί ἀληθινός Θεός, Δημιουργός καί προνοητής τοῦ σύμπαντος κόσμου καί ἀναδημιουργός τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Τό πρῶτο δῶρο στόν ἀναγεννημένο ἄνθρωπο εἶναι ἡ ὅραση. Ἡ τύφλωση ἦταν ἡ πρώτη ἐπίπτωση τῆς ἀμετανοησίας τῶν πρωτοπλάστων. Μετά τήν ἔξοδό τους ἀπό τόν Παράδεισο τό πρῶτο πού ἀπώλεσαν ἦταν ἡ θέα τοῦ Θεοῦ. Χωρίς νά χάσουν τά μάτια τοῦ σώματος ἔχασαν τήν πραγματική καί σημαντική ὅραση, πού ἦταν ἡ θεοπτία. Ἔρχεται λοιπόν σήμερα ὁ Κύριος, γιά νά μᾶς δείξει ὅτι τά σωματικά μάτια, ὡς ἀληθινός Δημιουργός, μπορεῖ νά τά πλάσει. Τήν ἐσωτερική ὅραση ὅμως τοῦ προσώπου Του πρέπει ἐμεῖς νά τήν καλλιεργήσουμε.

Εἶναι ἀνώφελο νά δοῦμε ὅλες τίς ὀμορφιές τοῦ κόσμου καί νά χάσουμε τήν ἀπόλυτη καί ἄκτιστη ὀμορφιά τοῦ Κυρίου μας. Εἶναι εἰρωνεία νά  χαιρόμαστε καθημερινά τό ὑλικό φῶς καί νά βρισκόμαστε στό πνευματικό σκοτάδι. Ὁ τυφλός μετά τήν ἀνάπλαση τῶν ὀφθαλμῶν του χάρηκε καί τήν πνευματική ὅραση μέ τήν ὁμολογία τῆς πίστεώς του, γι’ αὐτό καί ἀξιώθηκε νά δεῖ καί ν’ ἀπολαύσει ἀνεμπόδιστα τή θέα τοῦ προσώπου τοῦ Δημιουργοῦ καί Εὐεργέτη του. Μέ τό γενναῖο αὐτό φρόνημα τῆς εὐγνωμοσύνης, τῆς ἀγάπης καί τῆς ὁμολογίας γιά τό Χριστό ἄς πορευόμαστε κι ἐμεῖς στή ζωή μας. Μακάρι ὁ Κύριος καί Λυτρωτής νά διανοίξει καί τά δικά μας πνευματικά μάτια, γιά νά γεμίζουμε ἀπό τή θέα Του στή ζωή αὐτή καί γιά πάντοτε, στήν αἰωνιότητα. Ἀμήν.

Ι.Μ.Δ