"Ο,τιδήποτε πάθουμε άδικα από κάποιον,ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας, είτε προς απόδοση αμοιβής…'' Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος



Ιερές Ακολουθίες του μήνα
Αρχική » Κατήχηση » Κηρύγματα

Ὅλη αὐτή τήν ἀναστάσιμη περίοδο πού διατρέξαμε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία φρόντισε, μέ τά ἀναγνώσματα πού μᾶς ἔβαλε ν’ ἀκούσουμε, νά καταλάβουμε τίς ἐπιμέρους παραμέτρους τοῦ Θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου. Τόν εἴδαμε ὡς ἄνθρωπο νά ὁμιλεῖ καί ὡς ἐντολοδόχο καί φορέα τῆς θείας δυνάμεως νά θαυματουργεῖ. Περισσότερο ὅμως σέ κάθε περίσταση διαπιστώσαμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς, ἐκτός ἀπό κανονικός κατά πάντα ἄνθρωπος, εἶναι ὁ ἕνας καί μοναδικός Θεός, ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής τῶν ἁπάντων. Αὐτό εἶναι ἐξαιρετικά σημαντικό, διότι πάνω στήν πίστη αὐτή στηρίζεται ἡ ζωή καί ἡ πορεία μας. Σήμερα λοιπόν προβάλλονται τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων 318 Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πού μέ δύναμη καί καθαρότητα ὑπερασπίσθηκαν τή Θεότητα τοῦ Ἰησοῦ. Γίνεται αὐτό τή συγκεκριμένη Κυριακή, διότι εἶναι μία κομβική ἡμέρα. Εἶναι μία ἡμέρα στήν ὁποία ταυτόχρονα βιώνουμε τήν Ἀνάσταση, τόν ἀπόηχο τῆς Ἀναλήψεως καί τά προεόρτια τῆς Πεντηκοστῆς. Προβάλλονται μάλιστα ἐξαιρετικά οἱ Ἅγιοι Πατέρες, διότι τό ἔργο πού ἔκαναν ἦταν νά διαφυλάξουν τήν ἑνότητα τῶν πιστῶν. Αὐτή ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως εἶναι ἡ βασική προϋπόθεση γιά τήν κοινή πορεία ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας πρός τή σωτηρία. Χωρίς ἑνότητα πίστεως δέν ὑπάρχει Ἐκκλησία, διότι δέν ὑπάρχει ὁ σύνδεσμος τῆς ἀγάπης, ἄρα δέν ὑπάρχει σωτηρία. Χωρίς ἑνότητα πίστεως ἀκυρώνεται τό ἔργο τοῦ Ἰησοῦ καί ἄρα ἡ παρουσία Του στόν κόσμο καθίσταται ἄσκοπη. Γιά τό λόγο αὐτό ὁ Χριστός στήν ἐναγώνια προσευχή τῆς Γεθσημανῆ ζητάει μέ πόνο ἀπό τόν Πατέρα Του: «πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς».

Ἡ ἑνότητα τῶν πιστῶν εἶναι ἡ δύναμη καί τό ἐσωτερικό περιεχόμενο τῆς Ἐκκλησίας. Γιά τό σῶμα τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου τίποτε ἄλλο δέν εἶναι τόσο σημαντικό παρά νά εἶναι καί νά μένουν πάντοτε ἑνωμένοι. Γιά τό λόγο αὐτό ἡ ἑνότητα ἀποτέλεσε σαφέστατο αἴτημα τοῦ Ἰησοῦ πρός τόν Ἄναρχο Πατέρα. Βεβαίως ὁ παντογνώστης Κύριος ἤξερε ὅτι τό αἴτημά Του δέν θά ἦταν εὔκολο νά πραγματοποιηθεῖ. Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ δολιότητα τοῦ διαβόλου στάθηκαν ἀντίθετα στήν προσευχή τοῦ Κυρίου καί γιά ἑκατοντάδες χρόνια καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια γιά νά τήν ἀκυρώσουν. Ὁ διχασμός ἀποτελεῖ τό μεγαλύτερο πειρασμό καί τήν ἰσχυρότερη πληγή γιά τήν Ἐκκλησία. Ἡ δολιότητα, ἡ ἐχθρότητα καί οἱ διωγμοί τῶν κρατούντων τῆς πολιτείας δέν ὑπάρχει περίπτωση νά βλάψουν τήν Ἐκκλησία. Τά ποτάμια τῶν αἱμάτων πού ἔχυσαν τά πιστά παιδιά της, δηλαδή οἱ μάρτυρες, δέν τήν ἀποδυναμώνουν. Ἀντίθετα τή δοξάζουν, τήν ποτίζουν καί τή θεριεύουν. Αὐτό πού δημιουργεῖ τά μεγαλύτερα  προβλήματα στήν Ἐκκλησία εἶναι ἡ αἵρεση, ὁ ἐγωισμός, τά σχίσματα καί ἡ ὑποκρισία. Ἀπό τούς μεγάλους πειρασμούς τοῦ διχασμοῦ δέν κατάφερε νά ἀπαλλαγεῖ ἡ χριστιανοσύνη ποτέ. Βεβαίως τό αἴτημα τοῦ Ἰησοῦ ἔγινε πραγματικότητα. Ἡ μία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική Ἐκκλησία εἶναι καί παραμένει ἑνωμένη καί καλεῖ στή δική της ἑνότητα ὅλους τούς πεπλανημένους ἀδελφούς πού ἔχασαν τό μονοπάτι τῆς σωτηρίας.

Ὅταν βλέπει δικά της παιδιά νά ἀποσχίζονται ἀπό τό σῶμα της εἴτε λόγῳ τῆς αἱρέσεως εἴτε λόγῳ τοῦ ἐγωισμοῦ καί τοῦ σχίσματος εἴτε ἐπειδή, σάν σύγχρονοι φαρισαῖοι, δημιουργοῦν μία κλειστή ὁμάδα ἐκλεκτῶν καί ἀπομονώνονται ἀπό τούς ὑπόλοιπους πιστούς, ἐπειδή τούς θεωροῦν κατώτερους, στενοχωριέται μέν καί θλίβεται, ἀλλά δέν πληγώνεται. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει βρεῖ τό μηχανισμό ἐκεῖνο πού διαφυλάσσει τήν ἑνότητά της καί κάνει πραγματικότητα τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ. Ἡ εὐλογημένη ἑνότητα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας διαφυλάσσεται γύρω ἀπό δύο θεσμούς. Ὁ πρῶτος εἶναι τό πρόσωπο τοῦ ἐπισκόπου. Ὁ  δεύτερος εἶναι ἡ κοινωνία τῶν μυστηρίων. Κάθε πιστός ὑπάγεται σέ κάποιον ἐπίσκοπο. Ὅποιος πιστός ἀρνεῖται τόν ἐπίσκοπό του βάζει τόν ἑαυτό του ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἄρα ἔξω ἀπό τή σωτηρία. Τό ἦθος τοῦ ἐπισκόπου δέν παίζει ρόλο στήν ἑνότητα αὐτή. Ἐκεῖνο πού εἶναι οὐσιαστικό εἶναι ὁ ἐπίσκοπος νά μνημονεύει κάποια Σύνοδο ἤ κάποιον προκαθήμενο, δηλαδή νά μήν εἶναι μετέωρος, ἀλλά νά ἀνήκει καί αὐτός κάπου. Αὐτόνομος ἐπίσκοπος δέν εἶναι ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἀπατεώνας. Ἡ κοινή πίστη καί ἡ ὁμολογία αὐτῆς τῆς πίστης καθιστᾶ τόν ἐπίσκοπο φερέγγυο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας. Ἔπειτα σημαντικός παράγοντας ἑνότητας εἶναι ἡ κοινωνία τῶν μυστηρίων. Στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας συμμετέχουν μόνον οἱ πιστοί πού ἔχουν κοινή ὁμολογία πίστεως. Ἄν κάποιος ἄνθρωπος πιστεύει ὅπως νομίζει ἐκεῖνος καί ἀλλοιώνει τήν κοινή πίστη τῆς Ἐκκλησίας, δέν μπορεῖ νά συμμετέχει στά μυστήριά της καί νά λαμβάνει τή χάρη Θεοῦ. Ὅποιος ἀπορρίπτει τήν κοινή πίστη ἤ κάποια κομμάτια της καί ἀκολουθεῖ δικές του   προσωπικές ἀπόψεις τοποθετεῖ τόν ἑαυτό του ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία.

Σήμερα λοιπόν, καθώς τιμοῦμε τούς Ἁγίους μας Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, νά θυμόμαστε πώς δική τους παρακαταθήκη εἶναι ἡ ἑνότητά μας. Αὐτή ἡ ἑνότητα ὑπῆρξε καί αἴτημα τοῦ Ἰησοῦ τό βράδυ τῆς μεγάλης ἀγωνίας Του. Ἡ ἐκκλησιαστική ἑνότητα διασφαλίστηκε μέ τούς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων Πατέρων μας καί παραμένει ἄρρηκτη μέχρι τή συντέλεια τοῦ κόσμου. Ἡ εὐθύνη πλέον βαραίνει τόν κάθε πιστό χωριστά. Ἐλεύθερα ἀποφασίζει κάθε ἄνθρωπος ἄν θά ἐνταχθεῖ καί θά παραμείνει μέσα στήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ἤ ἄν θά ἀποσχισθεῖ καί θά τραβήξει τό δικό του δρόμο. Μακάρι ὅλοι νά πάρουμε τή σωστή ἀπόφαση. Νά χαιρόμαστε «τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ πνεύματος» ἔτσι ὥστε ὁ κοινός μας ἁγιασμός νά ἀποτελέσει τήν ἐλπίδα καί ἀπαντοχή τῆς σωτηρίας μας. Ἀμήν.

Ι.Μ.Δ





Επίκαιρα κείμενα

DVD Πατήστε εδώ για να το δείτε

Επικοινωνία | Ο Ναός μας | Εκδόσεις
Copyright Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου του Νέου, με την υποστήριξη της e-RDA