Υπάρχει ένας πολύ όμορφος χαρακτηρισμός, ο οποίος πολλές φορές αποδίδεται στην Εκκλησία μας. Ονομάζεται και Μητέρα . Μητέρα των πιστών, αφού τους ανθρώπους που βρίσκονται στο πανάγιο σώμα Της τους αναγεννά διά του βαπτίσματος στη νέα ζωή του Θεού.Η κοινή μας Μητέρα, λοιπόν, η Εκκλησία τιμά σήμερα τους Πατέρες των πιστών Της και μάλιστα εκείνους που συγκρότησαν την Τέταρτη Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας. Εκείνους που, μετά από προσευχή και διάλογο, διακήρυξαν στα πέρατα του κόσμου την προϋπάρχουσα πίστη της Εκκλησίας περί του προσώπου του Χριστού. Μία πίστη, την οποία ακολουθώντας οι πιστοί, αναγεννώνται και σώζονται.

Να, λοιπόν, γιατί ονομάζονται Πατέρες. Γιατί με την διδασκαλία τους μας μεταδίδουν τη ζωή του Χριστού. Μας αναγεννούν στη ζωή του σώματός Του, της Εκκλησίας . Το περιεχόμενο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής συνδέεται άμεσα, με το έργο των Αγίων Πατέρων. Ο Χριστός που μιλά μέσα από αυτό, ονομάζει του μαθητές Του «φως»: «Υμείς έστε το φως του κόσμου».Το φως είναι το κατεξοχήν σημάδι της παρουσίας του Θεού στον κόσμο: «Φως ο Πατήρ, Φως ο Λόγος, Φως και το Άγιον Πνεύμα, ψάλλουμε και ομολογούμε στην Εκκλησία .Παράλληλα, το «φως » φανερώνει την κοινωνία του Θεού με τους ανθρώπους. Οι μαθητές και Απόστολοι του Χριστού ήταν οι κατεξοχήν φωτεινοί άνθρωποι. Δέχθηκαν τον φωτισμό του Χριστού, και τον μετέδωσαν στους ανθρώπους . Διάδοχοί τους μέσα στην Εκκλησία είναι οι Άγιοι Πατέρες. Κι εκείνοι δέχθηκαν το φως του Χριστού, ορθοτόμησαν με τη διδασκαλία τους και ακτινοβόλησαν με την αγιότητά τους, τον «φωτίσαντα το γένος των ανθρώπων ». Λόγον της Αλήθειας, τον Ιησού Χριστό.

Οι Πατέρες, λοιπόν, ως «αστέρες πολύφωτοι του νοητού στερεώματος» όπως ψάλλουμε, ακτινοβολούν το φως του Χριστού και διαλύουν το σκοτάδι της πλάνης, της αίρεσης και της αμαρτίας, διασώζοντας το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου στις πραγματικές και καθολικές του διαστάσεις .Η πλάνη και η αίρεση, η έκπτωση από την Αλήθεια, πολλές φορές απείλησε και απειλεί τη ζωή της Εκκλησίας . Βρίσκονται πολλοί, όχι ξένοι, αλλά μέλη της Εκκλησίας , που θέτουν τον εαυτό τους , τις αντιλήψεις τους , τις προσωπικές τους απόψεις , σε υψηλότερο σημείο από την παραδεδομένη πίστη της Εκκλησίας . Που πιστεύουν, εγωιστικά σκεπτόμενοι, ότι η Αλήθεια για το Θεό και τον άνθρωπο κατανοείται μονάχα με τη δύναμη της ανθρώπινης λογικής . Που δεν καταλαβαίνουν ότι η Αλήθεια δεν είναι ανακάλυψη του ανθρώπινου νου, αλλά Αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο. Φωτισμός του δια των ακτίστων ενεργειών της Χάριτός Του.

Άνθρωποι που αποστρέφονται το «Φως» γιατί η ζωή τους είναι σκοτεινή. Άνθρωποι που ζουν στο σκότος, δηλαδή στην ενέργεια του πονηρού δαίμονος, στην ατμόσφαιρα των παθών, στην αισχύνη του βίου. Σε μία ζωή αποξενωμένη από το Θεό, ζωή αυτονομίας, αυτάρκειας και αυτολατρείας , ζωή που ακριβώς επειδή δεν μοιράζεται με το Θεό και τους αδελφούς , είναι ζωή κλεμμένη. Οι Πατέρες γι΄ αυτό αγωνίστηκαν . Για να μη γίνει η ζωή της Εκκλησίας , εύκολη λεία στις ορέξεις των κάθε λογής «κλεπτών και ληστών», που προσπάθησαν και προσπαθούν να διαστρέψουν τον τρόπο της ύπαρξής Της. Και ο αγώνας τους υπήρξε μεγάλος και δύσκολος, αλλά και τα αποτελέσματά του ήταν μεγάλα . Η αλήθεια στο τέλος νικά . Πάντοτε νικά: «Όπως το φως δεν θα γίνει ποτέ σκοτάδι, όσο εξακολουθεί να είναι φως , έτσι και η αλήθεια των δογμάτων της πίστεώς μας δεν θα διαψευστεί ποτέ, επειδή ακριβώς είναι αλήθεια και δεν υπάρχει τίποτε ισχυρότερο από την αλήθεια» μας λέει ο ιερός πατήρ Ιωάννης ο Χρυσόστομος . Όλοι οι Πατέρες υπήρξαν οι πραγματικά μεγάλοι του κόσμου, αφού αγωνίστηκαν για την μεγάλη αλήθεια του Θεού που σώζει τον άνθρωπο. Και αυτό τους το μεγαλείο δεν βρίσκει την ανταπόδοσή του μόνο στην παρούσα πρόσκαιρη ζωή, αλλά, όπως περιγράφηκε στην κατάληξη του ευαγγελικού αναγνώσματος, ολοκληρώνεται και τελειώνεται συνεχώς, βαδίζοντας «από δόξης εις δόξαν», στη Βασιλεία των Ουρανών.

.