Μεγάλα καί κοσμοσωτήρια τά γεγονότα ὅλων αὐτῶν τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου. Ὁ Κύριος καί Θεός τοῦ παντός ἐπισκέπτεται τόν κόσμο Του. Εἰσβάλλει στήν κτιστή πραγματικότητα καί ντύνεται μέ τήν ἀνθρώπινη φύση, χωρίς νά χάσει τό παραμικρό ἤ νά χωρισθεῖ ἔστω καί ἐλάχιστα ἀπό τή θεϊκή. Τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος ὑποτάσσεται στό νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τήν ὄγδοη ἡμέρα ἀπό τόν τοκετό Του προσέρχεται στό Ναό, γιά νά περιτμηθεῖ. Σήμερα βρισκόμαστε στήν τελευταία πράξη αὐτῶν τῶν γεγονότων, καθώς  ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής κατεβαίνει στόν Ἰορδάνη νά βαπτισθεῖ ἀπό τόν Πρόδρομο Ἰωάννη. Ἔρχεται ὁ Δημιουργός νά βυθιστεῖ μέσα στά νερά τοῦ ποταμοῦ, ὄχι γιά νά ξεπλύνει τίς ἁμαρτίες Του, ἀφοῦ δέν ἔχει οὔτε μία, ἀλλά γιά νά ἁγιάσει αὐτά τά ὕδατα καί μέσ’ ἀπ’ αὐτά ὁλόκληρο τό φυσικό περιβάλλον καί τήν κτίση στό σύνολό της.

Αὐτή ἡ κάθοδος τοῦ Ἰησοῦ στό βυθό τοῦ ποταμοῦ εἶναι μία πασχάλια προτύπωση. Βυθίζεται στή ροή τοῦ ποταμοῦ γιά νά συλλάβει τό βύθιο δράκοντα, ὁ ὁποῖος στή ροή τοῦ χρόνου συνέλαβε τόν ἄνθρωπο καί τόν βύθισε, τόν αἰχμαλώτισε στήν ἁμαρτία καί στή φθορά. Θά ἀνασυρθεῖ ὡς Ἀναμάρτητος ἀπό τόν Ἰορδάνη, ὅπως θά ἀναστηθεῖ ὡς Νικητής τοῦ θανάτου ἀπό τό βυθό τοῦ Ἅδη.

Τό πέρασμά Του μέσ’ ἀπό τό νερό φέρνει τήν ἀφθαρσία καί τόν ἁγιασμό, ὅπως τό πέρασμά Του ἀπό τόν Τάφο φέρνει τήν ἀληθινή ζωή καί τήν ἄδυτη χαρά. Ὁ Κύριος παρίσταται στόν κόσμο μέσ’ ἀπό μία διαρκή κάθοδο καί ἀπό ἕνα ἀδιάκοπο πέρασμα πρός τήν ἐλπίδα τοῦ τελικοῦ θριάμβου.  Ὁ πιστός ἑτοιμάζεται νά ἑορτάσει τά Ἅγια Θεοφάνεια ὡς μία προσωπική πασχάλια πορεία μέσα στό ζωντανό καί εὐλογημένο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς βυθισμένος μέσα στήν ἀνυπακοή καί τήν ἄγνοια τοῦ Θεοῦ λούζεται μέ τά Ἰορδάνεια νερά, δηλαδή μεταλαμβάνει τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, γιά νά ὁμολογήσει μαζί μέ ὁλόκληρη τή φύση τήν παρουσία τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν κτιστή πραγματικότητα.

Μέ τή μετάληψη καί τό ραντισμό τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ ἀποδέχεται τή φανέρωση τοῦ Θεοῦ, ὑπακούει στή φωνή τοῦ Πατέρα, ἁγιάζεται ἀπό τήν ἐνέργεια τοῦ Παρακλήτου καί ἀγαπάει πάνω ἀπό καθετί τόν Ἐνανθρωπήσαντα Υἱό μέ τόν Ὁποῖο ἔχει τό περιθώριο καί τήν εὐκαιρία νά ἑνωθεῖ ὁλοληρωτικά τρώγοντας τό Σῶμα Του καί πίνοντας τό Αἷμα Του μέσ’ ἀπό τή συμμετοχή στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Αὐτά εἶναι τά Ὀρθόδοξα Θεοφάνεια, κατά τά ὁποῖα ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἕνα γεγονός ἀλλά ἕνας τρόπος ζωῆς. Εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου μαζί μέ τό Θεό. Εἶναι ἡ ζωή τοῦ πιστοῦ λουσμένη μέσα στό φῶς, ἀπό τό ὁποῖο παίρνει τό ὄνομα ἡ  ἑορτή «Φῶτα». Μακάρι ὅλοι νά δίνουμε τόν καθημερινό ἀγώνα ὥστε αὐτά τά Φῶτα τῆς θεογνωσίας, τῆς ἐλπίδας καί τῆς σωτηρίας νά παραμένουν ἀναμμένα καί γιά τήν παρούσα ζωή καί γιά πάντοτε.

Ι.Μ Δ