Σήμερα, κατά τήν πρώτη Κυριακή μετά τά Ἅγια Θεοφάνεια, παρακολουθοῦμε τήν ἔναρξη τῆς δημόσιας παρουσίας καί δράσης τοῦ Ἰησοῦ. Τό μεγάλο ἀστέρι τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς, ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης, δύει. Ὁ μέγας Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Χριστός, ἀνατέλλει.Μία ὁλόκληρη κοινωνία ἀπαντάει μέ τήν ἀχαριστία της στήν προσπάθεια τοῦ Προδρόμου νά τή βελτιώσει ἠθικά. Μέ κορυφαῖο πρωταγωνιστή τόν ἡγέτη της ὁδηγεῖ τόν Πρόδρομο στό θάνατο. Μία καινούρια γενιά ἀνθρώπων πρόκειται σέ λίγο νά δημιουργηθεῖ. Εἶναι ἡ γενιά τῶν πιστῶν στό Θεό, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά ἀναπλάσει τό γένος τῶν ἀνθρώπων καί νά φτιάξει ἕνα καινούριο ἐκλεκτό λαό, τό λαό τῆς Ἐκκλησίας.Ὁ Ἰησοῦς βλέπει στή σύλληψη τοῦ Ἰωάννη τό τέλος τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς, τό τέλος τῆς ἁμαρτίας, τῆς πτώσης, τῆς ἀποξένωσης ἀπό τό Θεό. Ἀλλάζει τόπο. Φεύγει ἀπό τή φθαρμένη περιοχή τῆς Ναζαρέτ, γιά νά πάει στήν ἀκαλλιέργητη ἀλλά γόνιμη γῆ τῆς Γαλιλαίας. Φεύγει ἀπ’ τή σκληροκαρδία καί τή στενοκεφαλιά μιᾶς τοπικῆς ἐξουσίας καί κοινωνίας, γιά νά ἀνοιχτεῖ στήν κοινωνία τῶν ἐθνῶν, στήν ἀπεραντοσύνη τῆς ἀνθρωπότητας. Δέν ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά σώσει ἕνα ἔθνος, ἀλλά γιά νά σώσει τό σύνολο τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἐθνῶν.

Ὁ Χριστός μέ τή μετακίνησή Του αὐτή θέλει νά σηματοδοτήσει τή νοοτροπία τῆς νέας ἐποχῆς πού ἐγκαινιάζει μέ τήν παρουσία Του. Αὐτή εἶναι ἡ νοοτροπία τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ σεβασμοῦ. Μέ τήν ἐγκατάστασή Του στήν Καπερναούμ δείχνει ὅτι σέβεται τίς ἐπιλογές τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά δέν ἐγκλωβίζεται ἀπ’ αὐτές. Ὁ τόπος πού ἐπέτρεψε τή σύλληψη τοῦ Προδρόμου εἶναι τόπος πού θά διώξει τό Θεό. Εἶναι τόπος ἄγονος καί ἄκαρπος στήν ἀρετή. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοῦ τοῦ τόπου ἐπέλεξαν τήν κακία, ἀπέρριψαν τήν ἀρετή, ἀποδέχτηκαν τή φθαρμένη ἐξουσία, ἀναπαύτηκαν στή σαπίλα τῆς πτώσης, στή λάσπη τῆς ἐπιθυμίας, στό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας. Οἱ ἄνθρωποι πού συμβιβάζονται μ’ ἕνα φθαρμένο ἡγέτη καί φοβοῦνται τήν ἐξουσία του, πού δειλιάζουν νά ἀντισταθοῦν στήν ἀνηθικότητά του, εἶναι ἄξιοι τῆς κατηφόρας στήν ὁποία θά τούς ὁδηγήσει μέ δική τους εὐθύνη. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι δέν πρόκειται νά δεχθοῦν στίς καρδιές τους τό Θεό.Ὁ Θεός, ὅμως, δέν ἐγκλωβίζεται ἀπό τίς ἐπιλογές τῶν ἀνθρώπων. Σέβεται τίς ἀποφάσεις τους, ἀλλά χαράζει τή δική Του διαδρομή. Ὁ Χριστός λοιπόν ἐγκαθίσταται σέ μία περιοχή πού εἶναι ἕτοιμη νά δεχτεῖ τό μήνυμα τῆς σωτηρίας. Πηγαίνει κοντά σέ ἀνθρώπους πού τό μυαλό καί ἡ καρδιά τους εἶναι διευρυμένα καί δεκτικά στό καλό, στήν ἀρετή, στό φῶς τῆς ἀληθινῆς γνώσης, στή ζωή τῆς πραγματικῆς ἀγάπης. Μπορεῖ νά ἀναπνέουν τή δυσωδία τοῦ θανάτου, ἀλλά αὐτό γίνεται λόγῳ ἄγνοιας, ὄχι λόγῳ κακῆς προαίρεσης.

Ἄς ἔχουμε στή σκέψη μας αὐτή τή συμβολική κίνηση τοῦ Ἰησοῦ καί ἄς προσέξουμε μήπως εἶναι μία διαδρομή πού μπορεῖ νά τήν ἐπαναλάβει καί μέ τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς. Μέ τό βάπτισμά μας Τόν δεχθήκαμε στήν ὕπαρξή μας καί κληθήκαμε νά Τόν οἰκειοποιηθοῦμε. Ἐάν στήν πορεία τῆς ζωῆς μας Τόν ἐκδιώξαμε ἀπό μέσα μας, ἐάν συμβιβαστήκαμε μέ τή νοοτροπία τῆς ἁμαρτίας, ἐάν συσχηματιστήκαμε μέ τίς ἐξουσίες καί τά συμφέροντα τοῦ κόσμου καί Τόν ἀποστραφήκαμε, ἄς θυμόμαστε ὅτι θά σεβαστεῖ τήν ἐλευθερία μας καί θά ἀποδεχθεῖ τίς διαθέσεις μας. Θά μᾶς ἐγκαταλείψει ὄχι ἐπειδή δέν μᾶς ἀγαπάει, ἀλλά ἐπειδή ἀποδέχεται τίς ἐπιλογές μας.Μποροῦμε, ὅμως, νά μετανοήσουμε. Μποροῦμε νά ἀνοίξουμε τό μυαλό καί τήν καρδιά μας καί νά ἀποδεχθοῦμε τήν ἔλευσή Του. Μποροῦμε νά ἀφουγκραστοῦμε τό Λόγο Του, νά ἀκολουθήσουμε τή ζωή Του, νά γευτοῦμε τούς καρπούς τῆς ἀγαθότητάς Του. Μέσα στόν πολύβουο καί πολύχρωμο κόσμο μποροῦμε νά Τόν φιλοξενήσουμε στήν ἐσωτερική Καπερναούμ τῆς ψυχῆς μας. Μέ πνεῦμα ἀνοικτό καί φωτεινό, μέ διάθεση ἀγαπητική πρός ὅλους, μέ φρόνημα ταπεινό, μέ ζωή ἀρετῆς νά Τόν κρατήσουμε κοντά μας, γιά νά ἀπολαύσουμε τή σωτηρία πού ἔχει ἑτοιμάσει γιά ὅλους μας.

I.M Δ