Ακούω το τραγούδι «Νάσαν τα νιάτα δυο φορές»

(Γ. Παπασιδέρης – Κ. Γιαούζος)

21-1-1995

Μπροστά στον αδυσώπητο χρόνο

Αν γινόταν να σκοτώσω τον χρόνο,

αδύστακτα φονιάς θε να γενώ

ολόρθο δεν θα τ’ άφηνα, πονώντας,

φίλοι, ούτε της ώρας ένα δεύτερο λεπτό.

Τί σούφταιξα, χρόνε, κακούργε, ψυχρέ ;

Τί έχεις μ’ εμένα, ληστή, φθονερέ ;

Μήπως δεν φρόντισα δεντράκια, πουλιά,

χωράφια, αμπέλια, κατσίκια, αρνιά ;

Δεν συμμετείχα σε πόνο, χαρά,

πολλών συνανθρώπων σ’ αυτή τη γενιά ;  

Τραγούδι, μοιρολόγι, γέλιο, δάκρυ πικρό

πρόσφερα πάντα σε φίλο κι’ εχθρό.

Χρόνε κακούργε, σκληρέ, σαδιστή,

σύμμαχε της θάλασσας, βροντής, αστραπής,

φωτιάς, καταιγίδας, πόνου θανής !

Αχόρταγε χρόνε, του Χάρου χαρά !

Ακοίμητε, ασυγκίνητε, ζηλευτέ στη δουλειά.

Στάσου, ξεκουράσου λίγο κι’ εσύ

λουλουδιών ανθιστή, σκληρέ μαδητή !

Παπα – Θανάσης Αθανασίου