Η λέξη «Ανάληψη» αποτελεί μία πρόκληση για τους νόμους της φύσεως που μιλούν για μια διαρκή κάθοδο και πτώση, είναι  μία λέξη που ακυρώνει τους νόμους της βαρύτητας. Με την Ανάληψη του Χριστού που γιορτάζεται σαράντα ημέρες μετά το Πάσχα  τα πάντα μιλούν για ελαφράδα, για πέταγμα, για μια ατελείωτη άνοδο. Τελέσαμε την Απόδοση του Αγίου Πάσχα δηλ. σαν να αποχαιρετίσαμε το Πάσχα και το «παραδίδουμε» στο επόμενο έτος. Γι᾿ αυτό θα έπρεπε να αισθανόμαστε λυπημένοι. Αντί όμως για λύπη μας δίνεται νέα χαρά, η χαρά της Αναλήψεως. Σύμφωνα με το Ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Κύριος αφού έδωσε τις τελευταίες οδηγίες στους μαθητές, τους οδήγησε έξω από την Ιερουσαλήμ στην Βηθανία και αφού σήκωσε τα χέρια Του και τους ευλόγησε ανελήφθη στον Ουρανό. Και αυτοί επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ αφού Τον προσκύνησαν, μετά χαράς μεγάλης.

Ποια είναι η πηγή αυτής της μεγάλης χαράς η οποία χαρακτηρίζει την ημέρα της Αναλήψεως; Επειδή φαίνεται σαν να έφυγε ο Χριστός και  να άφησε μόνους τους μαθητές ήταν μια μέρα χωρισμού. Μπροστά στους μαθητές βρίσκεται ο πολύ μακρύς δρόμος του κηρύγματος, των διωγμών, του πειρασμού, των θλίψεων και του πόνου που γεμίζουν μέχρι υπερχείλισης  την ιστορία της Εκκλησίας μας. Φαίνεται πως πέρασε η χαρά της επίγειας και της καθημερινής συντροφιάς με το Χριστό, πως έφθασε στο τέλος η προστασία που παρείχε η Θεότητα Του και η δύναμη Του. Η Εκκλησία σήμερα δεν εορτάζει την αποχώρηση του Χριστού αφού Εκείνος μας διαβεβαίωσε ότι θα είναι μαζί μας μέχρι την συντέλεια των αιώνων, και ολόκληρη η χαρά της Πίστεως μας βρίσκεται στο ότι η παρουσία του Χριστού είναι δεδομένη σύμφωνα με τα λόγια Του: «όπου είναι συγκεντρωμένοι δύο η τρεις στο όνομα μου εκεί είμαι και  εγώ ανάμεσα τους». Εξ άλλου στην Θ.Λειτουργία την ολοζώντανη Παρουσία του Χριστού μας δεν έχουμε με το Σώμα και το Αίμα Του; Δεν γιορτάζουμε λοιπόν την αναχώρηση του Χριστού από κοντά μας, αλλά την Ανάληψη Του στους Ουρανούς.

Η εορτή της Αναλήψεως αποτελεί την εορτή του ανοίγματος του Ουρανού στους ανθρώπους , του Ουρανού ως του νέου και αιώνιου Οίκου, του Ουρανού ως της αληθινής μας Πατρίδας . Η αμαρτία χώρισε βίαια τη γη από τον ουρανό και μας έκανε γήινους και απρόθυμους για τα πνευματικά , προσήλωσε το βλέμμα μας σταθερά στο έδαφος και έκανε τη ζωή μας αποκλειστικά υλιστική.  Αυτή ακριβώς την μέρα , στην εορτή της Αναλήψεως , νιώθουμε τρομοκρατημένοι από αυτή την άρνηση για τον Ουρανό που γεμίζει ολόκληρο τον κόσμο.

Ο άνθρωπος με υπεροψία και περηφάνια αναγγέλει πως είναι μόνο υλικός , πως ολόκληρος ο κόσμος είναι υλικός , και πως τίποτε δεν υπάρχει πέρα από το υλικό από αυτό δηλ. που αντιλαμβάνονται οι πέντε αισθήσεις μας. Και για κάποιο λόγο είναι ακόμη και χαρούμενος γι΄ αυτό, και μιλά με ειρωνία γι΄ αυτούς που ακόμη πιστεύουν σε κάποιου είδους ¨Ουρανό¨ σαν να πρόκειται για  οπισθοδρομικούς και παλαιμοδίτες . Αναγγέλει επίσης ότι,«ουρανοί» είναι απλώς ο ουρανός , αυτός που βλέπουμε με τον ήλιο και τα σύννεφα την ημέρα και με τα αστέρια το βράδυ, είναι τόσο υλικός όσο και καθετί άλλο· δεν υπάρχει τίποτε άλλο, δεν υπήρξε ούτε και θα υπάρξει . Πεθαίνουμε , εξαφανιζόμαστε· και στο μεταξύ μας προτείνει να  κτίσουμε έναν επίγειο παράδεισο και να ξεχάσουμε τις φαντασίες των παπάδων. Αυτή εν συντομία είναι  η ουσία του πολιτισμού μας , της επιστήμης μας , της ιδεολογίας μας . Η πρόοδος καταλήγει στο νεκροταφείο, με την επέλαση των σκουληκιών που τρέφονται από τα πτώματα . Αλλά τι μας προτείνετε, μας ρωτά ο σύγχρονος κόσμος του υλισμού, ποιος είναι αυτός ο Ουρανός για τον οποίο μιλάτε, προς τον οποίο ο Χριστός ανελήφθη ;

Ας έρθει η απάντηση από τους Πατέρες μας, που ονόμαζαν την Εκκλησία ''επίγειο ουρανό''.  Όχι, ο ουρανός δεν βρίσκετε κάπου στο απώτερο διάστημα πέρα από τους πλανήτες ή σε κάποιον άγνωστο γαλαξία . Ουρανός είναι αυτό που μας επιστρέφει ο Χριστός , ό,τι χάσαμε με την αμαρτία και την υπερηφάνεια , με τις επίγειες , αποκλειστικά γήινες  επιστήμες και ιδεολογίες , και τώρα είναι ανοικτός , μας τον προσφέρει και μας τον επιστρέφει ο Χριστός . Ουρανός είναι το Βασίλειο της Αιώνιας Ζωής , το Βασίλειο της Αλήθειας , της καλοσύνης και της ομορφιάς .

Ουρανός είναι ολόκληρη η πνευματική μεταμόρφωση της ανθρώπινης ζωής· Ουρανός είναι η Βασιλεία του Θεού, η νίκη πάνω στο θάνατο, ο θρίαμβος της αγάπης . Όλα αυτά μας έχουν αποκαλυφθεί, μας έχουν δοθεί από το Χριστό. Και έτσι ο Ουρανός διαπερνά τη ζωή μας εδώ και τώρα , η ίδια η γη γίνεται μια αντανάκλαση της ουράνιας ομορφιάς .Η συμμετοχή μας στην Θεία Λατρεία είναι μια πρόγευση του Ουρανού. Εκεί  συμμετέχουμε, κοινωνούμε στο υπερφυσικό δείπνο της Θείας Ευχαριστίας κι εκεί κατά τη διάρκεια της ύψιστης Θυσίας του Θεανθρώπου, εναποθέτουμε την αμαρτωλότητά μας στα πόδια Του, προσδοκώντας το έλεος Του, χορτασμένοι από την Αγάπη Του!

Ο Μέγας Αθανάσιος λέει πως ''ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός''. Ο Θεός κατέβηκε στη γη για να μπορέσουμε εμείς να ανέβουμε στον ουρανό! Αυτό ακριβώς γιορτάζουμε την ημέρα της Αναλήψεως! Αυτή είναι η πηγή της λαμπρότητας και της άρρητης χαράς σήμερα. Αφού ο Χριστός βρίσκεται στον Ουρανό με το ανθρώπινο Σώμα Του, αν Τον πιστεύουμε και Τον αγαπούμε, τότε είμαστε κι εμείς μαζί Του, στο δείπνο Του, στη Βασιλεία Του.