Άμα βρω λίγο χρόνο, ας τον αξιοποιώ. Πώς; Ας κάνω λίγη προσευχή... Και ας μην πω "δεν ξέρω τι να πω, δεν έχω τι να προσευχηθώ". Χίλια πράγματα μπορώ να του πω. Να Τον ευχαριστήσω, να του πω μέσα απ'την καρδιά μου ένα "ευχαριστώ". Μπορώ να σκεφτώ για λίγο τα αγαπημένα μου πρόσωπα, να πω για το καθένα από αυτά μια μικρή προσευχή. Ή την ευχή. Για τόσους ανθρώπους που ποτέ δεν γνώρισα και που πονούν, που έχουν θλίψη, στεναχώρια, προβλήματα... Ας πω ένα Κύριε ελέησον...
    "Μάτια που δακρύζουν ξέρουν αλλιώς να κοιτούν". Αν μάθει η καρδιά μου να δακρύζει, αν γίνει η ψυχή μου ευαίσθητη, τότε θα διαπιστώνω το πόσο ανάγκη έχω την προσευχή. Θα θέλω, τότε, να προσεύχομαι για όλο τον κόσμο...Και στο τέλος, και για μένα. "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με...Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με..."
     Και όλα αυτά αθόρυβα. Στα κρυφά. Να μη με βλέπουν οι άλλοι ούτε να το κάνω βούκινο. Μυστικά. Έτσι θέλει και ο Θεός να Του μιλάμε: απ'την καρδιά μας, ειλικρινά, αληθινά και μυστικά...

Αόρατη γωνιά