Ἀκριβῶς σαράντα ἡμέρες ἀπό τήν Ἀνάσταση, ἀφοῦ ὑμνήσαμε καί δοξολογήσαμε τόν Ἀναστάντα, καλούμαστε νά παραστοῦμε νοητά στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, γιά νά ἀποχαιρετήσουμε τόν ἀπερχόμενο Σωτήρα. Ἐκεῖ, ἐνῶ εὐλογοῦσε τούς μαθητές Του, συνέβη νά χωρίζεται καί νά ἀπομακρύνεται ἀπό αὐτούς. Μία νεφέλη Τόν σήκωσε μπροστά στά ἔκπληκτα βλέμματα τῶν μαθητῶν καί δύο ἄγγελοι ἐμφανίσθηκαν, ὡς ἄνδρες, μέ φορέματα λευκά, καί εἶπαν: «Γαλιλαίοι, τί σταθήκατε καί κοιτᾶτε τόν οὐρανό; Αὐτός ὁ Ἰησοῦς πού ἀναλήφθηκε ἀπό ἀνάμεσά σας στόν οὐρανό, ἔτσι θά ἔρθει πάλι μέ τόν ἴδιο τρόπο, πού τόν εἴδατε νά πηγαίνει ἐκεῖ». Ἀνέβαινε, λοιπόν, καί, ὡς Θεός καί Υἱός τοῦ Θεοῦ, κάθισε στά δεξιά τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Ἡ Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ ἔχει ἄμεση σχέση μέ τή θέωση τοῦ ἀνθρώπου, γι’ αὐτό πρεπει νά γνωρίζουμε τά κυριότερά της σημεία, ὥστε νά ρυθμίζουμε ἀνάλογα τή ζωή μας. Ἐνῶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας χαρίζει τή νίκη ἐναντίον τοῦ θανάτου, ἡ Ἀνάληψή Του χαρίζει τήν ἄνοδο τοῦ ἀνθρώπου στόν οὐρανό. Γιά τό λόγο αὐτό πρέπει νά ὁμολογήσουμε ὅτι ἡ Ἀνάληψη εἶναι τό πλήρωμα τῆς θείας ἀγάπης, τῆς θείας οἰκονομίας. Ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάληψή Του στούς οὐρανούς, ἀνύψωσε τή δική μας ἀνθρώπινη φύση.

Ἑπομένως, μέ τήν Ἀνάληψή Του δέν ἀνεβάζει τή θεότητα, ἀλλά ἐνθρονίζει τή δική μας φύση, τήν ὁποία ὑψώνει πάνω ἀπό ὅλες τίς τάξεις τῶν ἀγγέλων καί ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλά καί τήν καθίζει στό θρόνο τῆς θεότητας, «δεξιά τοῦ Πατρός». Ὅπως ὁ ἀετός, θέλοντας νά δείξει στά μικρά του πουλιά τόν ἀσυνήθιστο δρόμο τοῦ ἀέρα, αὐτός πρῶτος πετά καί τά ὁδηγεῖ, ἔτσι καί στόν ἄβατο δρόμο τοῦ οὐρανοῦ – ὅπου ἀκόμη δέν ἔχει φανεῖ ἴχνος ἀνθρώπινο – πετᾶ πρῶτος ὁ ἀναληφθείς Κύριος καί ἀνοίγει τό δρόμο γιά τούς νεοσσούς Του, τά πνεύματα τῶν δικαίων. Καί ὅπως ἡ πτώση τοῦ πρώτου Ἀδάμ ἄνοιξε τήν εἴσοδο στόν Ἅδη, ἔτσι καί ἡ Ἀνάληψη τοῦ νέου Ἀδάμ ἄνοιξε σέ μᾶς τήν εἴσοδο τοῦ οὐρανοῦ.

Ἐάν νικήσουμε τόν παλαιό ἄνθρωπο τῆς ἁμαρτίας, τότε θά ἀνεβοῦμε καί ἐμεῖς στόν οὐρανό καί θά καθίσουμε μαζί Του στό θρόνο τῆς θείας μεγαλειότητας. Μιμούμαστε, λοιπόν, τή ζωή τοῦ Κυρίου, ὄχι μόνο, ἐφαρμόζοντας κάποιες ἐντολές, ἀλλά ζῶντας τό Πάθος, τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάστασή Του.