Η μοναδική "δουλειά" του παπά είναι η Λειτουργία. Οτιδήποτε άλλο κάνει ο παπάς -ή ευρύτερα η Εκκλησία- αρχίζει και τελειώνει με την Λειτουργία. Η φιλανθρωπία για παράδειγμα: κι αυτή απ' την Λειτουργία πηγάζει. Οι ευχές της Εκκλησίας είναι γεμάτες από ικεσίες για όλους όσους έχουν ανάγκη κι έρχονται στην Εκκλησία για βοήθεια. Η βοήθεια μπορεί να 'ναι ηθική ή και υλική. Αν δεν υπήρχε η Λειτουργία τότε η Εκκλησία θα ήταν ένα είδος συλλόγου που παρέχει ψυχική ή υλική στήριξη.

Μέσα στην Λειτουργία όμως, στην Λατρεία δηλαδή, η ένωση με τους πάσχοντες αδελφούς μας, η δική μας ένωση με τους άλλους, φίλους, γνωστούς κι αγνώστους μεταβάλλεται σε σχέση λειτουργική. Ευλογημένος ο Ερχόμενος: στη Λειτουργία έρχεται ο ίδιος ο Χριστός! Ο Χριστός μεταμορφώνει τα πάντα -ακόμα και τις μεταξύ μας σχέσεις. Στην Εκκλησία δεν συμπάσχουμε επειδή "πρέπει" αλλά επειδή δεν γίνεται αλλιώς. Έτσι, η Εκκλησία δε νοείται ως φιλανθρωπικό κλαμπ. H Εκκλησία είναι η Κιβωτός που στο κατάστρωμά της τελείται χωρίς σταματημό η Θεία Λειτουργία.