«– Γέροντα, δεν φοβάστε έτσι που μιλάτε;

– Τι να φοβηθώ; Τον τάφο μου τον έχω ανοίξει. Αν δεν τον είχα ανοίξει, θα με απασχολούσε που θα κουραζόταν ο άλλος να σκάψη. Τώρα θα χρειασθή να ρίξη μόνο λίγους τενεκέδες χώμα…Έχω υπ᾿ όψιν μου έναν άλλον άθεο, έναν βλάσφημο, που τον αφήνουν στην τηλεόραση και μιλάει, ενώ έχει πεί τα πιό βλάσφημα λόγια για τον Χριστό και την Παναγία. Δέν παίρνει και η Εκκλησία μιά θέση νά αφορίση μερικούς. Αυτούς έπρεπε να τους αφορίζη η Εκκλησία. Λυπούνται τον αφορισμό!

– Γέροντα, τι θα καταλάβουν με τον αφορισμό, αφού τίποτε δεν παραδέχονται;

– Τουλάχιστον να φανή ότι η Εκκλησία παίρνει μιά θέση.

– Η σιωπή της, Γέροντα, είναι σαν να τα αναγνωρίζη;

– Ναί. Έγραψε ένας κάτι βλάσφημα για την Παναγία και κανείς δεν μίλησε. Λέω σε κάποιον: «Δέν είδες τι γράφει εκείνος;». «Έ, τι να τους κάνης, μου λέει. Θα λερωθής, αν ασχοληθής μαζί τους». Φοβούνται να μιλήσουν.

– Τι είχε να φοβηθή, Γέροντα;

– Νά μη γράψουν τίποτε γι᾿ αυτόν και εκτεθή, καί ανέχεται να βλασφημήται η Παναγία! Νά μη θέλουμε να βγάλη ο άλλος το φίδι από την τρύπα, για να έχουμε εμείς την ησυχία μας. Αυτό είναι έλλειψη αγάπης. Ύστερα αρχίζει ο άνθρωπος να κινήται από συμφέρον.Γιʹ αυτό βλέπεις ένα πνεύμα σήμερα: «Μέ τον τάδε να έχουμε σχέσεις, για να μας λέη καλά λόγια. Με τον άλλο να τα έχουμε καλά, για να μη μας διασύρη κ.λπ. Να μη μας πάρουν για κορόιδα, να μη γίνουμε θύματα». Άλλος αδιαφορεί και δεν μιλάει. «Νά μη μιλήσω, λέει, για να μη με γράψουν οι εφημερίδες». Οι περισσότεροι δηλαδή είναι τελείως αδιάφοροι.»

Από το βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου-

Λόγοι Β΄, Πνευματική αφύπνιση, Β΄ έκδοση