Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει με βαθιά ευλάβεια τον Άγιο Νικόλαο, τον θαυματουργό επίσκοπο των Μύρων της Λυκίας, τον φλογερό υπερασπιστή των αδίκων και των πονεμένων, τον φωστήρα που άφησε ανεξίτηλο φως στις καρδιές των πιστών. Ο Άγιος γεννήθηκε γύρω στο 270 μ.Χ. στα Πάταρα, σε μια οικογένεια ευσεβή και πλούσια, αλλά από μικρός διάλεξε να ζήσει εν Χριστώ, απορρίπτοντας κάθε εγκόσμια φιλαργυρία.

Η ζωή του ήταν ένα αδιάκοπο θαύμα πραότητας, ελεημοσύνης και θάρρους. Όταν οι γονείς του εκοιμήθησαν, μοίρασε την περιουσία τους στους φτωχούς και στους αναξιοπαθούντες, χωρίς να ζητήσει τίποτε για τον εαυτό του. Το πιο γνωστό του έργο, που πέρασε στη λαϊκή παράδοση και τη ζωή της Εκκλησίας, είναι το περιστατικό με τις τρεις κόρες του πτωχού πατέρα. Η οικογένεια κινδύνευε να διασυρθεί λόγω της έλλειψης προίκας, αλλά ο Άγιος, με σιωπηλή και ταπεινή αγάπη, έριξε τρεις νύχτες από το παράθυρο του σπιτιού τους τρία πουγκιά χρυσό, σώζοντας τις κόρες και την τιμή του πατέρα. Με αυτόν τον τρόπο, μάς διδάσκει ότι η αληθινή αγάπη δεν επιδεικνύεται· ενεργεί κρυφά, για το καλό του άλλου και μόνο για δόξα Θεού.Στους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέμεινε φυλακίσεις και κακουχίες, μα η πίστη του παρέμεινε ακλόνητη. Και όταν η ειρήνη της Εκκλησίας ήρθε με τον Μέγα Κωνσταντίνο, εξελέγη Επίσκοπος Μύρων. Εκεί, ως ποιμένας αληθινός, φρόντισε τον λαό του, υπεράσπισε τους αδικημένους και θεραπεύει με τη χάρη του τους πονεμένους.

Οι ιστορίες των αθώων στρατιωτών που έσωσε από την άδικη καταδίκη και των ναυτικών που σώθηκαν μέσα στη θύελλα, μαρτυρούν την πατρική του αγάπη και την δύναμη της προσευχής του.Αξέχαστο παραμένει και το επεισόδιο στη Νίκαια, το 325 μ.Χ., στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, όταν ο Άγιος Νικόλαος, βλέποντας τον Άρειο να βλασφημεί τον Υιό του Θεού, τον χαστούκισε μπροστά στους Πατέρες. Παρά την αρχική τιμωρία του, η νύχτα έφερε την αποκάλυψη· ο Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος του επέστρεψαν το ωμοφόριο και το Ευαγγέλιο, δείχνοντας ότι ο ζήλος του ήταν καθαρός και γεμάτος αγάπη για την αλήθεια της πίστεως. Μας θυμίζει πως η πίστη χρειάζεται θάρρος, αλλά και διάκριση· πως η αγάπη για τον Χριστό δεν φοβάται να υπερασπιστεί το δίκαιο.

Ο Άγιος κοιμήθηκε ειρηνικά γύρω στο 343 μ.Χ., αφήνοντας πίσω του μια ζωή φωτεινή και θαυματουργή, γεμάτη πράξεις αγάπης, υπεράσπισης και θαύματα. Το παράδειγμά του παραμένει ζωντανό: ένας άνθρωπος που έζησε εν Χριστώ, αψηφώντας την αδικία και προστατεύοντας τους αδύναμους.

Αδελφοί μου, η ζωή του Αγίου Νικολάου μάς διδάσκει:

– Να αγαπάμε ανιδιοτελώς, χωρίς προβολή και χωρίς υπολογισμό, όπως εκείνος με τις τρεις κόρες.

– Να στεκόμαστε στο πλευρό των αδικημένων, με θάρρος και αλήθεια.

– Να υπερασπιζόμαστε την πίστη μας, χωρίς συμβιβασμούς, με διάκριση αλλά και θάρρος, όπως στον Άρειο.

– Να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τις θλίψεις με υπομονή και προσευχή, εμπιστευόμενοι τη χάρη του Θεού.

– Να πορευόμαστε με ταπείνωση και πραότητα, ακολουθώντας το δρόμο της ελεημοσύνης και της διακονίας.

Ας έχουμε, λοιπόν, τον Άγιο Νικόλαο συνοδοιπόρο μας· ας φωτίζει τα σπίτια μας, τις οικογένειές μας, τους νέους και τους θαλασσοπόρους. Ας μας δίνει δύναμη να ζούμε με αγάπη, πίστη και πραότητα, ώστε και εμείς να γίνουμε φως στους ανθρώπους γύρω μας.

Επιμέλεια

Δημ.Τζαφέρης Θεολόγος

Λαμπαδάριος Ιερού μας Ναού.