Αδελφοί αγαπητοί η εκκλησιά μας, μας συγκαλεί για ακόμη μια φορά να τιμήσουμε την μνήμη ενός μάρτυρος, του Αγίου Νικολάου του Νέου, του εν Βουνένοις, του προστάτου, εφόρου και πολιούχου της ενορίας σας.Ο ἀνθρώπινος νοῦς όμως δσκολεύεται νὰ κατανοήσει τὸ μεγαλεῖο τῆς πίστεως τῶν Ἁγίων μας καὶ νὰ βρεῖ λόγους αντάξιους γιὰ την σκιαγράφησή τους. Ἂν καὶ ἡ «μνήμη δικαίων μετ’ ἐγκωμίων» τιμᾶται καὶ γεραίρεται, καθὼς μὲ σαφήνεια τὸ διακηρύσει ὁ δίκαιος Σολομών, οἱ ἐξυμνήσεις καὶ τὰ ἐγκώμια, ποὺ συνήθως ἐκφέρονται ἀπὸ τοὺς πιστούς, ἀδυνατοῦν νὰ προσδώσουν τὴν πρέπουσα τιμὴ καὶ δόξα στοὺς ἀθλητὲς τῆς πίστεώς μας. Καὶ αυτό γιατὶ οἱ Ἅγιοί μας εἶναι σκαπανεῖς, εἶναι πρωτοπόροι πίστεως, πρωτοπόροι ἀγάπης, πρωτοπόροι στὰ καλὰ ἔργα, πρωτοπόροι στὴν ἀνδρεία καὶ στὴν ψυχικὴ γενναιότητα. Δὲν ἀνήκουν οἱ Ἅγιοι στοὺς οὐραγοὺς τῶν ἀνθρώπων ποὺ κλυδωνίζονται στὴν πίστη καὶ ἡ προοπτικὴ τῆς ζωῆς τους εἶναι σκοτεινή, χωρὶς ὁραματισμούς, χωρὶς ἐξελίξεις. Οἱ Ἅγιοί μας πρωτοστατοῦσαν καὶ ἔδιναν τὸ παράδειγμα σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τους, ὅπως τὶς ἐπιτάσσει τὸ Ἅγιο Εὐαγγέλιο. Καὶ τί μᾶς λέει αὐτό; «Πίστις δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένη» (Γαλατ. ε΄ 6). Προσέξατε, μᾶς λέει, ὄχι μόνο νὰ πράττουμε καλὰ ἔργα, γιατὶ τότε δὲν θὰ εἴμαστε σκαπανεῖς πίστεως, ἀλλὰ κοινωνικοὶ ἐργάτες. Μέσα ἀπὸ τὰ καλὰ ἔργα μας καὶ τοὺς ἀγῶνες μας πρέπει πάντοτε νὰ δοξάζεται ὁ Κύριός μας. Κοινωνικοὺς ἐργάτες καὶ ἀγωνιστὲς βρίσκουμε σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς γῆς, Ὁμολογητές, ὅμως, καὶ Μάρτυρες πίστεως δὲν βρίσκουμε παρὰ μόνο στὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας.

Ο ἱ Ἅγιοί μας όμως μας δείχνουν με την ζωή τους ότι δεν είναι κοινωνικοί εργάτες αλλά μέλη τῆς ζώσας Ἐκκλησίας μας, μέλη τῆς Θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας τῶν οὐρανῶν. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας «παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰῶνας». Κάθε Ἅγιος εἶναι «ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν» (Ἰάκ. ε΄ 17), ὅπως χαρακτηρίζει τὸν Προφήτη Ἠλία ὁ Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος, καὶ ὡς ἄνθρωπος «τετελειωμένος» γνωρίζει τοὺς πόνους, τὶς ἀγωνίες, τὰ προβλήματα, τοὺς πειρασμούς, τὶς θλίψεις τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ὡς ἐκ τούτου μὲ τὴν παρρησία ποὺ ἔχει ἀποκτήσει πρὸς τὸ Θεὸ λόγῳ τοῦ μαρτύριου τοῦ σώματός του ἢ τῆς συνειδήσεώς του σπεύδει νὰ βοηθήσει αὐτοὺς ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται, αὐτοὺς ποὺ ζητοῦν τὴν προστασία του.

Καὶ πῶς νὰ μὴν εἰσακουσθοῦν οἱ προσευχὲς αὐτῶν τῶν καρτεροψύχων ἀγωνιστῶν, τῶν ἀριστέων τοῦ σταδίου καὶ γνησίων φίλων τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ μας, οἱ ὁποῖοι ζοῦσαν μὲν στὴν γῆ, ἀλλὰ εἶχαν τὸ πολίτευμα στὸν οὐρανό, ὅπως τὸ τονίζει στοὺς Φιλιππησίους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος(Φιλιπ. γ΄ 20); Πῶς νὰ μὴν εἰσακουσθοῦν οἱ προσευχὲς αὐτῶν ποὺ ὑπῆρξαν οὐρανοπολίτες, ποὺ ἂν καὶ «ἐπὶ γῆς διέτριβον ἐν οὐρανῷ ἐπολιτεύοντο (Πρὸς Διόγνητον V 9); Πῶς νὰ μὴν εἰσακουσθοῦν οἱ προσευχὲς τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ποὺ βίωναν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἡ διπλῆ ἀγάπη πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους τους θεωρήθηκε ἀπὸ αὐτοὺς ὡς ὑπέρτατο ἀγαθό; Πῶς νὰ μὴν εἰσακουσθοῦν οἱ προσευχές τους, ἀφοῦ ἡ προσδοκία τῆς οὐρανίου Βασιλείας καὶ τῆς συναντήσεώς τους μὲ τὸ λατρευτὸ Ἰησοῦ ἦταν τὸ μοναδικὸ μέλημά τους σὲ αὐτὴ τὴ πρόσκαιρη ζωή; Πῶς νὰ μὴν εἰσακουσθοῦν οἱ προσευχές τους, ἀφοῦ κράτησαν ψηλὰ τὴ σημαία τοῦ Σταυροῦ Του, ρίχθηκαν στὸ στάδιο τοῦ ἀγῶνος, διακήρυξαν μὲ παρρησία τὴν πίστη καὶ ἀξιώθηκαν ὡς ἐπισφράγισμα τῆς ἁγίας καὶ μαρτυρικῆς τελευτῆς τους τοῦ στεφανιοῦ τῆς ἀφθαρσίας μὲ τὴ χάρη νὰ πρεσβεύουν στὸν ἀγωνοθέτη καὶ στεφοδότη Κύριο γιὰ ὅλους μας, ποὺ τοὺς μακαρίζουμε καὶ τοὺς ἐπικαλούμαστε μὲ θέρμη;

Σε αυτούς τους μεγάλους ἀθλητὲς τῆς πίστεως συγκαταλέγεται καὶ ὁ Ὁσιομάρτυς Νικόλαος, ὁ Νέος, ποὺ περάτωσε τὸν ἀγώνα του μὲ μαρτύριο στὰ Βούνενα τῆς Θεσσαλίας και τα τελευταία 25 χρόνια αποθησαυρίζεται το τίμιο λείψανο του στο Ναό σας, ετσι ο Αγιος ευρισκόμενος και σωματικώς αναμεσά σας, εισακούει τις προσευχές, τις θλίψεις και τα αιτήματα των καρδίων σας.Αν, λοιπόν, θέλουμε να τιμήσουμε πραγματικά και αληθινά τον άγιο μας θα πρέπει να ακούσουμε την προτροπή του Χρυσορημονος Ιεράρχου της εκκλησίας μας Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Μας λέγει χαρακτηριστικά Τιμὴ γὰρ μάρτυρος͵ μίμησις μάρτυρος. Η τιμή λοιπόν που μπορούμε να του αποδώσουμε εκτός από τούτη την ψυχωφέλιμη αγρυπνία στην οποία προσήλθατε αφιερώνοντας λιγο από τον ύπνο και την ξεκούραση σας, που και αυτή είναι ευπρόσδεκτη στο θρόνο του Θεού όπως προ είπαμε, είναι να μιμηθούμε την ζωή του, το ζήλο, το παράδειγμα του, αλλά και τις αρετές τους. Εκτός του μαρτυρίου που έτυχε ο άγιος μας και δυστυχώς στις μέρες μας δεν είμαστε άξιοι ουτε να υποβληθούμε σ αυτό , μια αρετή που ξεχώρισα είναι η αυταπάρνηση της κοσμικής καταξίωσης που θα μπορούσε να κερδίσει ο άγιος προδίδοντας την πιστη του στον αληθινό Θεό.

Εμείς λοιπόν αδελφοί μου τι κάνουμε; Προτιμούμε να αρέσουμε στον Θεό η στους Ανθρώπους; Ομολογούμε με την ζωή μας τον Εσταυρωμένο Χριστό ; Κι όμως, αδελφοί μου, η καθημερινή ομολογία δεν βρίσκεται πάντα σε μεγάλα και ηρωικά γεγονότα, κρύβεται μέσα στις μικρές μας επιλογές, στις στιγμές εκείνες που η καρδιά μας καλείται να διαλέξει ανάμεσα στο θέλημα του Θεού και στην πρόσκαιρη ευαρέσκεια του κόσμου. Η αυταπάρνηση του αγίου μας δεν ήταν απλώς η άρνηση μιας εξωτερικής δόξας, αλλά η βαθιά, συνειδητή απόφαση να μείνει ενωμένος με τον Χριστό, ό,τι κι αν κόστιζε αυτό. Σήμερα, ίσως να μη μας ζητείται να χύσουμε το αίμα μας· όμως μας ζητείται το μαρτύριο της συνειδήσεως. η υπομονή κάθε δοκιμασίας, που προέρχεται από την πραγμάτωση του θελήματος του θεού και η οποία χαρακτηρίζεται από το Χριστό Σταυρός με όλες τις συνιστώσες του, τον πόνο, την ασθένεια, τα δάκρυα, την αγωνία, τις στερήσεις, την πικρία, την αδικία την εγκατάλειψη και όλα τα θλιβερά της χριστιανική ζωής.

Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν: Πού στρέφεται το βλέμμα μας; Ποιος είναι ο οδηγός των αποφάσεών μας; Ζούμε για την αιώνια βασιλεία ή για τα λίγα λεπτά χειροκροτήματος που μας προσφέρει ο κόσμος; Ο Χριστός μάς καλεί να τον ομολογούμε όχι μόνο με τα χείλη, αλλά με το παράδειγμα μας. Ας αποδεχθούμε λοιπόν ελεύθερα τον σταυρό της στενής Πύλης και τεθλιμμένης οδού, του περιορισμού των ατελειών των επιθυμιών μας, της θυσίας του ατομικού μας συμφέροντος, της ανοχής των αδυναμιών των συνανθρώπων μας, της σταύρωσης του αμαρτωλού μας εαυτού. μόνο έτσι θα φτάσουμε στην χαρά και την δόξα της ελευθερίας των τέκνων του θεούΜε αυτές τις λίγες σκεψεις εύχομαι να έχουμε, λοιπόν, όλοι ως πρότυπα ζωής τους Αγίους μας και να προσπαθούμε να μιμούμαστε τις αρετές Τους, εναρμονίζοντας τη ζωή μας με τις εντολές και το θέλημα του Θεού.

Αρχιμ.Σιλουανός Τζουμενέκας

Προιστάμενος Ι.Ν Ρόδον το αμάραντον Ι.Μ Πειραιώς